W okresie jesienno- zimowym ogrzanie się przy domowym kominku może okazać się doskonałą formą relaksu. Jest nie tylko praktyczny, ale i doskonale podkreśla klimat każdego wnętrza. Jeśli kominek ma mieć za zadanie ogrzewać całe mieszkanie, w takim wypadku trzeba zamontować do kominka instalacje rozprowadzającą ciepło do pozostałych wnętrz. W takim systemie, konieczne jest zastosowanie rurek termoizolacyjnych oraz specjalnych wentylatorów, które rozprowadzą ciepło do pozostałych pomieszczeń.

Prosty do wykonania i stosunkowo niedrogi system ogrzewania kominkowego dla całego domu to DGP – Dystrybucja Gorącego Powietrza. Powietrze z pomieszczenia dociera do kominka przez otwór u dołu obudowy wkładu, ogrzewa się od jego gorącego korpusu i unosi do zamontowanego nad nim okapu. Tam znajdują się wloty do przewodów poprowadzonych do wszystkich pomieszczeń, które mają być ogrzewane. Ciepłe powietrze trafia do nich przewodami i wypływa przez kratki lub anemostaty w suficie, ścianach bądź w podłodze. Do właściwego działania systemu DGP konieczne jest zapewnienie swobodnej cyrkulacji powietrza przez wszystkie ogrzewane pomieszczenia (potrzebne są szczeliny pod zamkniętymi drzwiami lub specjalne otwory w nich albo w ścianie), by powietrze z nich mogło trafiać do kominka. Przepływ powietrza w krótkich przewodach systemu DGP może się odbywać pod wpływem naturalnej siły wyporu (grawitacyjnie) – dzięki temu, że ciepłe powietrze jest lżejsze od chłodniejszego. Jednak do transportu powietrza na odległość większą niż 3 m jest potrzebny wentylator umożliwiający powietrzu pokonanie oporów przepływu przez długie, poziome przewody. W systemie z przepływem wymuszonym powietrze ma niższą temperaturę niż w grawitacyjnym, ale dzięki temu, że porusza się ono szybciej, może przetransportować większą ilość ciepła w tym samym czasie. Zaletą systemu DGP jest prostota gwarantująca niezawodne działanie – w układzie grawitacyjnym ogrzewanie funkcjonuje nawet w przypadku awarii prądu. Trudno regulować wydajność systemu DGP. Gdy w kominku się pali, system grzeje z pełną mocą, nie zawsze potrzebnie. Zastosowanie wymuszającego cyrkulację powietrza wentylatora o regulowanej prędkości umożliwia już zmniejszanie i zwiększanie ilości transportowanego ciepła. Ponieważ nośnikiem ciepła w takim systemie jest powietrze, to po spaleniu paliwa w kominku ogrzewanie od razu przestaje działać – ciepło nie jest akumulowane w instalacji grzewczej.

Jeżeli uznamy za opłacalne wykonanie w domu instalacji centralnego ogrzewania wodnego albo i tak już ją mamy, a chcemy ogrzewać dom kominkiem, to możemy zaopatrzyć się we wkład kominkowy z wymiennikiem ciepła podgrzewającym wodę – kominek z płaszczem wodnym. Działają one jak kotły grzewcze – podgrzewają wodę krążącą w instalacji c.o. Ciepło do pomieszczeń emitują grzejniki. Kominek może być jedynym źródłem ciepła w takiej instalacji albo pracować równolegle z innym – kotłem bądź pompą ciepła. System grzewczy można też uzupełnić o kolektory słoneczne.  Kominek z płaszczem wodnym można wykorzystywać do przygotowywania ciepłej wody użytkowej – takiej możliwości nie daje kominek z DGP. Inną istotną zaletą instalacji wodnej jest możliwość łatwej i dość precyzyjnej regulacji temperatury w poszczególnych pomieszczeniach – za pomocą zaworów grzejnikowych z termostatami. Bezwładność cieplna systemu wodnego jest dużo większa niż powietrznego, więc temperatura w pomieszczeniach ogrzewanych grzejnikami wodnymi jest stabilniejsza niż w przypadku korzystania z DGP. Trzeba jednak brać pod uwagę to, że po uruchomieniu kominka z płaszczem wodnym na zwiększenie temperatury w pomieszczeniach czeka się znacznie dłużej, niż gdy dom ogrzewa się gorącym powietrzem. Szczególnie w domach na działkach rekreacyjnych ma to duże znaczenie – w nich instalacja wodna nie jest dobrym rozwiązaniem. Nie tylko ze względu na dłuższy czas rozruchu, ale przede wszystkim z powodu ryzyka zamarznięcia wody w rurach, gdy przez dłuższy czas ogrzewanie nie działa. W systemie powietrznym takie zagrożenie nie występuje.